Гарадзенскія вечары памяці працягваюцца

 

Напрыканцы кастрычніка адбыўся вечар памяці пісьменніка, вядомага на Гродзеншчыне дзеяча культуры Артура Цяжкага. Праект правядзення такіх вечароў ініцыіравала абласная навуковая бібліятэка імя Я. Карскага. У межах гэтага праекта, які называецца “Яны ўзбагачалі культуру Гродзеншчыны”, ужо прайшлі вечары памяці Віктара Губіча – былога намесніка начальніка ўпраўлення культуры аблвыканкама, Аляксандра Шыдлоўскага – вядомага кампазітара-самародка, былога дырэктара абласнога метадычнага цэнтра народнай творчасці, а таксама сустрэча з любімым гродзенцамі паэтам-аматарам і кампазітарам, народным умельцам Яўгенам Петрашэвічам. Дарэчы, пасля творчага вечара, на якім грамадскасць горада выступіла з прапановай аб уганараванні нашага таленавітага земляка, Яўген Канстанцінавіч узнагароджаны нагрудным знакам Міністэрства культуры “За ўклад у развіццё культуры Беларусі”.

Вечар памяці Артура Цяжкага рыхтавалі сумесна абласная бібліятэка, абласное аддзяленне Саюза пісьменнікаў Беларусі і абласны метадычны цэнтр народнай творчасці. Так, супрацоўнік аддзела краязнаўства Любоў Турмасава падрыхтавала змястоўную, цікавую выставу кніг і публікацый пісьменніка.  Супрацоўнік АМЦНТ М. А. Коп сустрэўся з членамі сям’і Артура Цяжкага, сабраў матэрыялы, фотаздымкі, і падрыхтаваў мульцімедыйны відэашэраг, падабраў музычныя творы, якія вельмі дарэчы прагучалі на вечарыне ў выкананні вядомых гродзенскіх спевакоў і музыкаў. Старшыня ГАА СПБ  Л.А. Кебіч напісала літаратурны сцэнарый вечара, падабрала вядучых, вершы і апавяданні для чытальнікаў,  прачытала ўласны верш ў якасці эпіграфа, які разам з  прыгожай беларускай мелодыяй у выкананні Марка Копа стварылі адпаведны настрой і фон вечара. 

Вечар атрымаўся вельмі шчырым, змястоўным і карысным. Артур Цяжкі пайшоў з жыцця  ў 1984 годзе,  у маладым узросце, на сорак першым годзе жыцця. У ліпені гэтага года яму споўнілася б 70 год. Усяго! Колькі яшчэ мог бы напісаць, стварыць, задумаць! Пісьменнік пакінуў нашчадкам чатыры кнігі прозы, дзве з іх выдадзены пры жыцці, дзве пасля смерці.

Шмат з тых, хто прысутнічаў у зале, наогул, не ведалі і не чулі імя Артура Цяжкага. Таму яго былыя паплечнікі шчодра дзяліліся сваімі ўспамінамі пра калегу, творцу, чалавека, якога ведалі, з якім сустракаліся ў жыцці. І амаль кожны выступоўца падкрэсліваў яго знешнюю прыгажосць, інтэлігентнасць, сціпласць і вытрымку,  унутраную глыбіню, нават залішнюю заглыбленасць у сябе, пісьменніцкі бясспрэчны дар, вечна балючую душу творцы, які  ўсё кароткае жыццё пакутліва шукаў свой шлях, свой дом на зямлі. Прыназначэнне ж сваё ён зразумеў рана і адразу. Рэалізоўваўся ў журналістыцы і прозе, хаця пачынаў з вершаў, так, як  пачынаюць, за невялікім выключэннем, усе.

Вельмі глыбокі і дакладны аналіз творчасці і часу, у які жыў і пісаў Артур Цяжкі, зрабіў прафесар Гродзенскага дзяржаўнага ўніверсітэта імя Янкі Купалы, літаратуразнаўца Аляксей Міхайлавіч Пяткевіч. Менавіта пасля яго выступлення прысутныя зразумелі галоўнае – наш  зямляк не павінен быць забыты, таму што ён, па словах аднаго з даследчыкаў літаратуры, “вельмі беларускі пісьменнік”.

Успамінамі пра Артура Цяжкага падзяліліся намеснік начальніка Галоўнага ўпраўлення ідэалагічнай работы, культуры і па справах моладзі А. Л. Вярсоцкі, М.А. Коп, Я. Петрашэвіч, землякі пісьменніка са Смаргоні – былы начальнік аддзела культуры С.І. Лазар, журналіст раённай газеты “Светлы шлях”  Т. Кумішча, паэтэса Ала Клемянок-Страшынская. Узрушаная ўбачаным і пачутым, цёплыя і чулыя словы ад імя сям’і (на вечары прысутнічалі сын і ўнук пісьменніка) сказала жонка Лілія Васільеўна Цяжкая.

Пасля трыдцаці гадоў забыцця імя Артура Цяжкага загучала ў Гародні зноў. Мяркуем, што цяпер ужо яго не забудуць, што да творчасці пісьменніка будуць звяртацца новыя пакаленні літаратараў і чытачоў, што, нарэшце  яго беларуская шчырая проза знойдзе пачэснае  месца і адзнаку ў рэгіянальнай літаратуры.

 

Людміла Кебіч